(تصویر) چرا دانشمندان موش شش‌پا پرورش داده‌اند؟
تاریخ انتشار: ۱۱ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۳۶۹۰۸
جونده‌ای با دو اندام اضافی به جای اندام تناسلی، نقش حیاتی مسیر ژنی خاصی را در تعیین سرنوشت ساختاری اولیه آشکار می‌کند. این جانور شش‌پا حشره نیست، بلکه موشی است که در محلی که باید اندام تناسلی‌اش وجود داشته باشد، دو عضو حرکتی اضافه دارد.
پژوهشی که ۲۰ مارس در مجله‌ی Nature Communications منتشر شد، روشی را آشکار کرده است که در آن تغییر ساختار سه‌بعدی دی‌ان‌ای می‌تواند بر نحوه رشد جنین تأثیر بگذارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به‌گزارش نیچر، گروهی از پژوهشگران درحال مطالعه یکی از پروتئین‌های گیرنده (Tgfbr1) در مسیر پیام‌رسانی خاصی بودند که در بسیاری از جنبه‌های رشد جنینی نقش دارد. دانشمندان ژن Tgfbr1 را در رویان‌های موش در نیمه‌راه رشد غیرفعال کردند تا ببینند چگونه بر رشد نخاع تأثیر می‌گذارد. در این مطالعه، پژوهشگران متوجه شدند یکی از رویان‌های مهندسی زیستی‌شده اندامی تناسلی دارد که شبیه به دو پای اضافی است. یافته‌ی آنها پژوهش را به مسیری غیرمنتظره سوق داد.
رویان طبیعی موش (سمت چپ) چهار دست و پا دارد. رویانی که در آن ژن خاصی در نیمه راه رشد غیرفعال شده است، شش دست و پا دارد و چندین ارگان درونی از شکمش بیرون زده است
بازسازی سه‌بعدی اسکلت رویان تغییر ژنتیکی‌یافته اندام‌های طبیعی و اضافی (به‌ترتیب، فیروزه‌ای و سرخابی) آن را نشان می‌دهد
پژوهشگران از مدت‌ها پیش می‌دانستند که در بیشتر حیوانات، چهار اندام، هم اندام‌های تناسلی خارجی و هم اندام‌های حرکتی پشتی از ساختارهای اولیه یکسانی ایجاد می‌شوند. آنها وقتی پدیده موش شش‌پا را بیشتر مطالعه کردند، متوجه شدند ژن Tgfbr1 این ساختارها را به سمت تبدیل‌شدن به اندام تناسلی یا اندام حرکتی هدایت می‌کند و نحوه تاخوردگی دی‌ان‌ای را در سلول‌های ساختار تغییر می‌دهد. غیرفعال کردن پروتئین، فعالیت ژن‌های دیگر را تغییر داد و به شکل‌گیری اندام اضافی و عدم رشد اندام تناسلی خارجی منجر شد.
پژوهشگران امیدوارند تعیین کنند که آیا Tgfbr1 بر ساختار دی‌ان‌ای در سیستم‌های دیگری مانند سرطان متاستاتیک و عملکرد ایمنی تأثیر دارد یا خیر. آنها همچنین درحال بررسی این موضوع هستند که آیا همین مکانیسم عامل رشد همی‌پنیس در خزندگان است یا خیر. همی‌پنیس آلت تناسلی مضاعفی است که در مارها از ارگان‌های اولیه به‌جای پاها تشکیل می‌شود.
منبع:زومیت
سایر اخبارمنبع: زیسان
کلیدواژه: اندام تناسلی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت zisaan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «زیسان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۳۶۹۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ستاره‌شناسان قوی‌ترین شواهد برای سیاره نهم را کشف کردند
تیمی از پژوهشگران می‌گویند پس از مطالعه‌ی گروهی از اجرام دوردست و ناپایدار که از مدار نپتون گذر می‌کنند، قوی‌ترین شواهد آماری را مبنی بر اینکه سیاره نهم واقعا در منظومه شمسی وجود دارد، پیدا کرده‌اند.
وقتی نوبت به کشف سیاره‌ها می‌رسد، پیدا کردن آنها در اطراف ستاره‌های دیگر در واقع کمی ساده‌تر از پیدا کردن آنها در اطراف ستاره خودمان است. به‌منظور پیدا کردن سیاره‌های جدید، اخترشناسان می‌توانند به لطف تکنیکی به نام «روش گذار»، افت نور هنگام عبور سیاره‌ها از مقابل ستاره میزبان را از طریق تلسکوپ‌ها مشاهده کنند.
ستاره‌شناسان همچنین با بررسی لرزش‌های ستاره که ناشی از سیاره‌هایی است که دور آن در گردش هستند، به وجود سیاره‌ها پی می‌برند. ازطریق این روش‌ها و چند روش دیگر، ما در چند دهه گذشته هزاران سیاره فراخورشیدی را کشف کرده‌ایم، درحالی‌که تعداد سیاره‌ها در منظومه شمسی همچنان هشت عدد باقی مانده است.
کشف سیاره‌های واقع در اطراف خورشید خودمان بر دو روش متکی است: رصد آنها در آسمان و شناسایی اختلالات جزئی در مدار اجرام دیگر. سیاره‌های زهره، عطارد، زحل، مشتری و مریخ همه ازطریق مشاهدات بصری کشف شدند.
اورانوس در سال ۱۷۸۱ زمانی کشف شد که ویلیام هرشل، ستاره‌شناس آلمانی دریافت جسم درخشانی در آسمان نسبت‌به ستاره‌های دیگر در حرکت است. نپتون زمانی کشف شد که اوربن لو وریه، اخترشناس و ریاضیدان فرانسوی متوجه شد مدار اورانوس با مدار پیش‌بینی‌شده توسط فیزیک نیوتنی متفاوت است. او پی برد که این پدیده می‌تواند توسط سیاره دیگری دورتر از اورانوس که بر مدار آن تاثیر می‌گذارد، توضیح داده شود و پیش‌بینی کرد سیاره کجا می‌تواند باشد.
اما کشف سیاره‌ها در منظومه شمسی ممکن است هنوز به پایان نرسیده باشد. در سال ۲۰۱۵، دو ستاره‌شناس موسسه فناوری کالیفرنیا شواهدی ارائه کردند که نشان می‌داد شش جرم فراتر از مدار نپتون به شکلی در کنار هم قرار گرفته‌اند که گویی توسط جرمی با نیروی گرانشی بزرگ در نزدیکی هم جمع شده‌اند. با وجود استدلال منتقدان مبنی بر اینکه تشخیص سیاره فرضی ممکن است به دلیل ناهنجاری آماری و سوگیری انتخاب باشد، تیم بر این باور است که اجرام مذکور ممکن است تحت‌تاثیر جرمی بزرگ‌تر در آن‌سوی مدار نپتون در گردش باشند.
پژوهشگران در مقاله‌ای جدید، با بررسی اجرام دارای دوره‌ی مداری طولانی که از مدار نپتون عبور می‌کنند، دریافتند که نزدیک‌ترین نقطه مدار آنها به خورشید در حدود ۱۵ تا ۳۰ واحد نجومی است. درمقابل، فاصله بین خورشید و زمین یک واحد نجومی است. آنها با انجام شبیه‌سازی‌هایی برای کشف آنچه که به بهترین نحو مدار این اجرام را توضیح می‌دهد، دریافتند مدلی که شامل سیاره عظیمی در آن‌سوی نپتون باشد، وضعیت پایدار این اجرام را خیلی بهتر از شبیه‌سازی‌هایی توضیح می‌دهد که در آنها سیاره نهم وجود ندارد. در این مدل، متغیر‌های دیگری مانند جزر و مد کهکشانی و تاثیر گرانشی ستاره‌های درحال عبور نیز درنظر گرفته شد.
گرچه یافته‌های مطالعه جدید جالب است، این تجزیه‌و‌تحلیل مکان پیدا کردن چنین سیاره‌ای را مشخص نمی‌کند. البته ممکن است به‌زودی با آغاز کار رصدخانه ورا روبین سرانجام اطلاعات قطعی‌تری درباره سیاره نهم به دست آوریم.
یافته‌های پژوهشگران در پایگاه مقاله‌های پیش‌انتشار آرکایو بارگذاری شده و برای انتشار در مجله‌ی The Astrophysical Journal Letters پذیرفته شده است.
منبع: زومیت
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت